Në vitet e fundit dëgjojmë shpesh të përmendet termi “bullizëm”. Nuk ka një fjalë specifike për ta shqipëruar por kuptohet si ‘sjellje agresive dhe e papërshtatshme ndaj një individi, ushtruar nga një ose më shumë persona’. Bullizmi ka tendencë të përsëritet edhe nëse “arsyet” e keqtrajtuesit ndryshojnë.
Pre e bullizmit mund të jetë kushdo që ndihet në pozita inferiore ndaj bullistit (term që i referohet personit/personave që ushtrojnë bullizmin). Thënë kjo, viktimë e bullizmit mund të jetë një fëmijë shëndetlig, një adoleshente me gjatësi më të madhe se moshataret e saj, një grua mbipeshë, një i ri homoseksual… Në vetëvete, bullizmi fuqizohet nga dallimet e perceptuara mes individëve apo grupeve të cakuara. Por kush e përcakton se cili nga grupet është më i dobët? A ka në të vërtetë një grup më të dobët?
Nëse i referohemi grupimit LGBTI, mund të shprehemi se bën pjesë te grupimet më të prekura nga bullizmi. Kjo jo vetëm në Shqipëri por edhe në botë. Nga rreth 10.000 persona që u bënë pjesë e një studimi në Mbretërinë e Bashkuar, 4% ishin biseksualë, 1% meshkuj homoseksualë dhe 1% femra homoseksuale. 79% e biseksualëve të vetë-deklaruar në studim, pranuan se kanë qenë pre e bullizmit, ndërsa 15% prej tyre kishin ushtruar edhe vetë bullizmin. 82% e meshkujve homoseksualë kanë qenë pre e bullizmit dhe 32% kanë qenë në pozicionin e bullistëve. Nga femrat homoseksuale, 73% pohuan se ndaj tyre është ushtruar bullizëm, ndërsa 20% kanë qenë vetë ushtruese. Këto shifra duhen marrë në konsideratë, duke qenë se i përkasin vitit 2017. Nëse në çdo vend do të rezulonte mesatarisht kjo pasqyrë shifrash, përballja me bullizmin do të duhej të planifikohej me një ndërhyrje të posaçme për mbrojtjen e personave LGBTI. Mendohet se ndërhyrjet e tilla janë të mundura dhe efikase.